سیستم اعلام حریق مجموعه ‌ای از تجهیزات الکترونیکی است که وظیفه تشخیص و اعلام حریق در اماکن مختلف را بر عهده دارد. این سیستم ‌ها با استفاده از دتکتورهای مختلف مانند دود، حرارت، گاز و شعله، حریق را تشخیص داده و از طریق آژیر، فلاشر و سایر تجهیزات به ساکنین یا مسئولین مربوطه هشدار می ‌دهند. هدف از نصب سیستم اعلام حریق، کاهش تلفات جانی و مالی ناشی از حریق است.

انواع سیستم اعلام حریق چیست؟

سیستم ‌های اعلام حریق به دو دسته کلی اتومات و دستی تقسیم می ‌شوند. سیستم‌ های اتومات شامل متعارف، آدرس ‌پذیر و بی ‌سیم هستند و می ‌توانند به طور خودکار حریق را تشخیص داده و هشدار دهند. سیستم ‌های دستی شامل شستی‌ هایی هستند که افراد می ‌توانند به طور دستی فعال کنند. انتخاب نوع سیستم به عوامل مختلفی مانند نوع و کاربری ساختمان، متراژ، تعداد طبقات و بودجه بستگی دارد.

انواع سیستم های اعلام حریق

سیستم‌ اعلام حریق اتومات

سیستم‌ های اعلام حریق اتومات مجموعه ‌ای از تجهیزات الکترونیکی هستند که به طور خودکار حریق را تشخیص داده و به ساکنین یا مسئولین مربوطه هشدار می ‌دهند.

این سیستم‌ ها با استفاده از دتکتورهای مختلف مانند دود، حرارت، گاز و شعله، حریق را در مراحل اولیه تشخیص داده و از طریق آژیر، فلاشر، بلندگو و سایر تجهیزات به افراد حاضر در محل اطلاع ‌رسانی می‌ کنند. هدف از نصب سیستم اعلام حریق اتومات، کاهش تلفات جانی و مالی ناشی از حریق است.

سیستم ‌های اعلام حریق اتومات به دو دسته کلی متعارف و آدرس‌پذیر تقسیم می‌شوند:

  • سیستم ‌های متعارف: این سیستم‌ ها ساده ‌تر و ارزان‌ تر هستند، اما محل دقیق حریق را نشان نمی‌ دهند.
  • سیستم‌ های آدرس‌پذیر: این سیستم ‌ها پیشرفته ‌تر و گران ‌تر هستند، اما می‌ توانند محل دقیق حریق را با جزئیات بیشتری نمایش دهند و از قابلیت ‌های پیشرفته ‌تری مانند اطفاء حریق اتوماتیک نیز برخوردار هستند.

انتخاب نوع سیستم اعلام حریق اتومات مناسب برای یک مکان خاص به عوامل مختلفی مانند نوع و کاربری ساختمان، متراژ، تعداد طبقات، ضوابط آتش ‌نشانی و بودجه بستگی دارد.

سیستم‌ اعلام حریق اتومات

سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم اعلام حریق متعارف نوعی سیستم اعلام حریق اتومات است که از دتکتورها، شستی‌ ها، آژیرها، فلاشرها و یک پنل کنترل مرکزی تشکیل شده است. در این سیستم، چند دتکتور اعلام حریق و شستی که یک زون از ساختمان را پوشش می ‌دهند، در قالب یک مدار به هم پیوسته به کنترل پنل متصل می ‌شوند.

هنگامی که یکی از دتکتور حریق را تشخیص می ‌دهد، سیگنالی به پنل کنترل ارسال می ‌شود و پنل با به صدا درآوردن آژیر و روشن کردن فلاشر، هشدار حریق را به ساکنین یا مسئولین مربوطه می ‌دهد.

مزایای سیستم‌ های اعلام حریق متعارف شامل سادگی در استفاده و بهره ‌برداری و مقرون به صرفه بودن آنها می ‌شود.

معایب این سیستم‌ ها نیز شامل عدم نمایش دقیق محل حریق و مناسب بودن برای ساختمان ‌های کوچک است.

سیستم اعلام حریق آدرس ‌پذیر

سیستم اعلام حریق آدرس‌ پذیر نوعی سیستم اعلام حریق اتومات پیشرفته ‌تر از سیستم‌ های متعارف است که به هر یک از دتکتورها، شستی‌ ها و سایر تجهیزات، یک آدرس منحصر به فرد اختصاص داده می ‌شود.

این آدرس ‌دهی به پنل کنترل مرکزی این امکان را می‌ دهد که محل دقیق حریق را با جزئیات بیشتری نمایش دهد.

علاوه بر این، سیستم ‌های آدرس‌ پذیر از قابلیت ‌های پیشرفته ‌تری مانند اطفاء حریق اتوماتیک، برنامه‌ ریزی و کنترل زون ‌ها، عیب ‌یابی آسان ‌تر و قابلیت اتصال به سیستم‌های دیگر مانند BMS برخوردار هستند.

مزایای سیستم ‌های اعلام حریق آدرس ‌پذیر شامل نمایش دقیق محل حریق، سهولت در عیب ‌یابی و قابلیت اطفاء حریق اتوماتیک می ‌شود.

معایب این سیستم ‌ها نیز شامل پیچیدگی بیشتر در نصب و راه ‌اندازی و هزینه بالاتر است.

سیستم ‌های اعلام حریق بی ‌سیم

سیستم ‌های اعلام حریق بی ‌سیم نوعی سیستم اعلام حریق اتومات هستند که از طریق امواج رادیویی به جای سیم‌ کشی، بین اجزای سیستم ارتباط برقرار می‌ کنند.

این سیستم ‌ها شامل دتکتور، شستی‌ ها، آژیرها، فلاشرها و یک پنل کنترل مرکزی هستند که همگی به طور بی ‌سیم با یکدیگر ارتباط برقرار می‌ کنند.

مزایای سیستم‌ های اعلام حریق بی ‌سیم شامل سهولت در نصب و راه ‌اندازی، عدم نیاز به سیم‌ کشی و قابلیت استفاده در مکان ‌هایی که سیم‌ کشی دشوار است می‌ شود.

معایب این سیستم‌ ها نیز شامل هزینه بالاتر، نیاز به منبع تغذیه برای هر دتکتور و احتمال تداخل فرکانسی است.

سیستم ‌های اعلام حریق بی ‌سیم در مکان ‌هایی مانند ساختمان‌ های قدیمی، مکان‌ های تاریخی، بیمارستان ‌ها و مراکز درمانی، کارخانجات و انبارها که سیم ‌کشی آنها دشوار یا پرهزینه است، کاربرد فراوانی دارند.

سیستم‌ اعلام حریق دستی

سیستم‌ اعلام حریق دستی

سیستم ‌های اعلام حریق دستی نوعی سیستم اعلام حریق هستند که شامل شستی ‌هایی است که افراد می ‌توانند به طور دستی آنها را فعال کنند.

این سیستم ‌ها هیچ دتکتور دود یا حرارت اتوماتیکی ندارند و فقط زمانی فعال می ‌شوند که یک فرد حریق را مشاهده کند و شستی را فشار دهد.

سیستم‌ های اعلام حریق دستی معمولا به عنوان سیستم‌ های پشتیبان در کنار سیستم‌ های اعلام حریق اتومات استفاده می‌ شوند.

مزایای سیستم‌ های اعلام حریق دستی شامل سادگی در استفاده و عدم نیاز به برق می ‌شود.

معایب این سیستم‌ ها نیز شامل عدم تشخیص خودکار حریق و وابستگی به  وجود افراد در محل می ‌شود.

سیستم‌ های اعلام حریق دستی در مکان‌ هایی مانند راهروها، پله ‌ها، آسانسورها و سایر مکان ‌هایی که ممکن است حریق به سرعت گسترش یابد، کاربرد فراوانی دارند.